بررسی عوامل مؤثر در ناکارآمدی طرح های توسعه شهری ایران

مقدمه و هدف پژوهش: سرآغاز بهبود وضعیت فضایی - کالبدی شهرها انجام مطالعات و تهیه طرح های توسعه شهری است. احترام به اصول، ارزش ها و معیارهای این طرح ها همچون مایه حیات و روح هویت بخش هر شهر خودنمایی می کند. اکنون بیش از چند دهه از زمان تهیه و اجرای طرح های توسعه شهری در ایران می گذرد. گذشت این سال ها به معنای آن است که بسیاری از این طرح ها، دوره ی زمانی پیش بینی شده و حتی فراتر از آن را طی کرده اند. روش پژوهش: این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی و با تکیه بر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای به بررسی و تحلیل عوامل مؤثر در ناکارآمدی طرح های توسعه شهری ایران با تأکید بر حوزه های مشارکت، منابع مالی، تهیه، تصویب و اجرا، می پردازد. یافته ها و نتیجه گیری: علی رغم همه ی تمهیداتی که در عناوین طرح ها و محتویات آن ها صورت گرفته، این طرح ها در دست یابی به اهداف خود ناموفق بوده اند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که ضعف ساختاری مدیریت شهری، عدم سلسله مراتب در نحوه تصمیم گیری و اجرا، بها ندادن به مشارکت مردم در برنامه ریزی های ملی- منطقه ای، مهیا نبودن زمینه های مالی اجرای طرح ها، عدم توجه به امکانات و موانع مالی و اعتباری مورد نیاز برای اجرای طرح ها و عدم توجه کافی به واقعیت ها، در تهیه طرح ها با ناکارآمدی آن ارتباط متقابل وجود دارد.